قلوب من صخر ولا تعطي إحسان
تجـزي حنان الأم بأقصى عقوبـة
تجزي الحنان بقتل وين أنت يا إنسان
مادام مات القلب من كل نوبــه
أمٍ ترجى فيك من غدر الأزمـان
كانت تشوفك نور مبعد غروبـه
وتقول هذا ابني بحطه بالأعيــان
بستر عليه و أخفي عيوبـــه
و أبوك ذاك اللي وطى كل ميدان
في سد جوعك كل درب يجوبـه
جزيته النكران والقلب مــالان
إحذر تراه من شق ينشق ثوبــه